На нашым хітрым сьвеце

      Ўсяляк жыве народ:

Адзін жыве па-людску,

      Другі жыве, як скот.

Адзін другім гандлююць,

      Купляюць, як той квас, –

Падноскі падбіваюць

      Стаячаму ня раз.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось мчыцца пан на парцы,

      Упражка зіхаціць!

І конікі абмыты,

      I панскі лоб блішчыць.

На цэлы сьвет з пагардай

      Дзікім глядзіць казлом,

А быў жа ён нядаўна

      Авечак гандляром.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось хцівец грошы многа

      З працэнтаў назьбіраў.

I фабрыку паставіў –

      Людзям заробак даў.

Працуе душ галодных

      Там соценькі са дзьве,

А ненасытны хцівец

      Крывавы пот гняце.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось доктар, пан вяльможны,

      Лякар мужчын, кабет,

Вядзе убогіх, хворых

      Ў асобны кабінет.

Пукнуў, паслухаў троху

      I кажа рубля даць,

А сам, як быў студэнтам,

      Шоў бедным памагаць!..

І як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось ксёндз, служэбнік Божы,

      Ўвесь навучае люд,

Каб у касьцёл хадзілі,

      Каб не грашылі тут.

Каб к жонкам на вячоркі

      Ня бегалі чужым,

Бяднейшым памагалі;

      А сам?.. ну, Бог і зь ім!

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось аканом пузаты,

      На чым ёсьць сьвет, раве,

Хоць клёку за капейку

      Ня мае ў галаве.

I лае так сусьветна

      Вясковых ён людзей;

А пасьвіў жа нядаўна

      У вёсцы той сьвіней.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось шляхціц, марны шэршань,

      Той выскачак адзін,

Душу заціркай муча, –

      Ужо ён гаспадзін!

Бяднейшаму ўжо брату

      Рукі не падае,

Хоць сам такія ж лапці

      На ногі надзяе.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Вось мужычок быў хітры, –

      Абралі старшыной;

Як чорт перамяніўся,

      I свой яму ня свой!

З ураднікам у шайцы

      І зь пісарам у лад

Ён мужыкоў, як ліпак,

      Абдзёрці ва ўсім рад.

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.

*

Цяпер свае прыпеўкі

      Я кіну да пары,

Бо шмат каму, напэўна,

      Яны не па нутры.

Бо, як там кажуць: шапка

      На злодзеі гарыць

Ці – парасё хто ўкрадзе,

      Таму ў вушах пішчыць...

I як тут не сьмяяцца

I праўды не сказаць:

Варон на сьвеце многа,

Ды некаму страляць.