Малюся я небу, зямлі і прастору,
Магутнаму Богу – Усясьвету малюся,
Ва ўсякай прыгодзе, ва ўсякую пору
За родны загон Беларусі.
Янка Купала
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
«ХЛЯБЫ»
<<< Савіцкі Рњ.  1968 >>>

Палатно, алей.

150 С… 170 СЃРј


http://painting.artyx.ru/painting/item/f00/s01/e0001182/index.shtml


Сяргей Харэўскі пра карціну:

<...>

«Хлябы» напісаныя крыху пазьней, у 1968 годзе. Паводле сваёй кампазыцыі гэта таксама незвычайная рэч. Паўтор матыву траістасьці нагадвае будову іканастасу. Але статыка чыннага шэсьця парушаецца... позіркам. Менавіта суворы позірк трэцяе жанчыны, што замыкае шэсьце ў межах палатна, які нібы скрозь ягоную роўнядзь, стаў цэнтрам кампазыцыі. Ён прачытвацца беспамылкова. Як не адразу злоўлены спакойны й дакорлівы позірк кабеты ў бажніцы, што сунімае ім чыйсьці недарэчны шэпт пад час літургіі. Гэтая сур’ёзная ўзьнёсласьць характарызуе ўвесь эмацыйны лад карціны.

РўСЂС‹ кабеты. РђРґРЅР° маладзейшая, але Сћ СЏРµ сьцятых вуснах таксама прачытваецца незвычайнасьць РґС‹ адказнасьць моманту. Сваёй уласнай работы цяжкія сялянскія хлябы СЏРЅС‹ нясуць Сѓ бажніцу. Напярэдадні вялікага сьвята, Сѓ прадчуваньні вялікае таямніцы. Хлябы нясуць сьвяціць. Разьмерана, РЅС–Р±С‹ Сѓ такт музыцы, упэўнена крочаць СЏРЅС‹ РґР° мэты. Рыхтык СЏРє Сћ тых шэсьцях сьвятых жанок-міраносіц, СЏРєС–СЏ крочаць РґР° прастолу Хрыстовага.  

Калярыстычнае вырашэньне гэтага твору, складанае Р№ насычанае, РЅРµ падобнае РЅР° пазьнейшага Савіцкага. Складаныя, жаўтавата-шэраватыя адценьні сьнегу ўзбагачаюцца рытмам кантрасных, халодных С– шчыльных адценьняў дрэваў С– людзей. Дакладней, С–С… жорсткіх абрысаў. Гэты прыём, спалучэньне ўмоўнае прасторы С– аб’ёмных элемэнтаў нагадвае прыёмы СЌРїРѕС…С– мадэрну. Але гама... заснаваная РЅР° набліжаных нюансах, уводзіць нас Сѓ знаёмы, блізкі сьвет, штодзённы, СЏРє хлеб. Разнастайныя пералівы вохрыстых, умбрыстых РїС–СЃСЏРіРѕСћ, колераў хлеба, адцененыя суворым С– графітнымі блікамі дрэваў РґС‹ цёплай сінечай спадніцаў. Маладзейшая кабета вылучана чыстым чырвоным абрысам хусткі... Чырвоны — колер жыцьця С– волі. Гэткі Р¶ абрыс падхоплены плямаю рукавіцы, што ўпэўнена трымае бохан. Гэтыя таны беспамылкова ўказваюць РЅР° час С– РЅР° месца дзеяньня — Беларусь...  

...Сялянская наіўная рэлігійнасьць Савіцкага стала відавочнаю апошнімі гадамі. РЃРЅ піша сьвятых, анёлаў, п’еты... Нарэшце... Р† Сћ адной СЃР° сваіх работаў, напісанай Сћ 1994-Рј, «Цудзе РїСЂР° хлябы», ён гатовы сказаць тое, чаго РЅРµ адважваўся сказаць адкрыта раней. Хрыстос, РЅС–Р±С‹ падзяліўшы РјС–Р¶ людзей СЃРІРѕР№ РЅС–РјР±, адарыў кожнага круглым боханам — сымбалем сьвятасьці Р№ неўміручасьці зямлі. Для мастака — зямлі роднай... Аднак нешта СћСЃС‘ Р¶ РЅСЏ так. Ці то ўжо цяжка паверыць... «Хлябы», напісаныя Сћ недасяжна, Сѓ неўяўляльна далёкім 1968-Рј, гэтак С– засталіся неперавершанымі самім мастаком. «Хлябы» засталіся самым сапраўдным народным ягоным творам, што зьберагаецца цяпер Сѓ Маскве.  


http://chareuski.livejournal.com/118006.html#cutid1

<<< >>>
Адзнакi: 10.0 /1 Водгукі(0)
Дадаў PL 02.02.2012