RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..      
 
 Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Bijahrafija
        Uładzimier Arłoŭ naradziŭsia 25 žniŭnia 1953 h. u Połacku.
         Skončyŭ histaryčny fakultet BDU (1975). Pracavaŭ nastaŭnikam historyi ŭ Navapołacku (1975–1976), karespandentam, zahadčykam addziełam, namieśnikam redaktara haradskoj hazety «Chimik» (Navapołack, 1976–1988), redaktaram vydaviectva «Mastackaja łitaratura» (1988–1997). Vice-prezident Biełaruskaha PEN-centra, člen rady Sajuza Biełaruskich Piśmieńnikaŭ (z 1986), člen redkalehij časopisaŭ «Spadčyna», «Kałośsie», «Krynica».
         Žyvie ŭ Miensku. Z 1988 siabra BNF, u 1989 vyjšaŭ z KPSS. Z 1992 dvojčy abiraŭsia ŭ Sojm BNF. Ciapier biespartyjny. Hreka-katałik. Žanaty, dvoje synoŭ — Raman (udzielnik hurta J:MORS) i Bahdan.
         Debiutavaŭ vieršami ŭ studenckich časopisach «Błakitny łichtar» (Navapołack, 1973), «Miłavica» (Miensk, 1976). Viadomaść pryniesła proza, tvory histaryčnaj tematyki. Aŭtar 20 knih prozy, paezii, histračnych narysaŭ i ese, u t.ł. «Dobry dzień, maja Šypšyna» (Mn., 1986), «Dzień, kałi ŭpała strała» (Mn., 1988), «Aśvietnica z rodu Usiasłava» (Mn., 1989), «Orden Biełaj myšy», «Adkusi hałavu varonie», «Poka nie pohasła svieča» (M., 1990), «Tam, za dzviaryma» (vieršy ŭ prozie: Mn., 1991), «Całkam sakretna, albo Adzin u troch ipastasiach» (Mn., 1992), «Jevfrosиnиja Połockaja» (Mn., 1992), «Randevu na manieŭrach» (Mn., 1992), «Miłasć kniazia Hieranima» (apoviesci, apaviadanni: Mn., 1993), «Tajamnicy połackaj historyi» (Mn., 1994), «Piać mužčyn u lesničoŭcy» (Mn., 1994), «Fauna snoŭ» (vieršy: Mn., 1995), «Božaja karoŭka z Piataj avieniu» (Mn., 1998), «Žyvatvorny simvał Baćkaŭščyny» (Mn., 1998), «Dziesiać viakoŭ biełaruskaj historyi». (Vilnius, 1999; u saaŭtarstvie z H. Sahanovičam), «Requiem dla pi?y motorowej» (Rekvijem dla bienzapiły; Biełastok, 2000), «Adkul naš rod» (Mn., 1996; Vilnius, 2000), «Sny impieratara» (apaviadanni, apoviesci, ese: Mn., 2001), «Kraina Biełaruś» (Słavakija: Neografia, 2003; u saaŭtarstvie z Z. Hierasimovičam) i inš.
         Tvory U. Arłova pierakładałisia na 25 moŭ, u t.ł. niamieckuju, anhłijskuju, polskuju, češskuju, francuzskuju, estonskuju, letuviskuju, słavackuju, hruzinskuju i inš.
         Aŭtar scenaryjaŭ navukova-dakumientalnych filmaŭ «Jefrasińnia Połackaja», «Połackija łabirynty», «Simiaon Połacki» i inš.
         Uznaharodžany miedalom Francyska Skaryny «za ŭkład u raspracoŭku temy histaryčnaha minułaha Biełarusi ŭ łitaratury» (1991). Łaŭreat premii Leninskaha kamsamoła Bełarusi (1986), vydavieckaj premii imia Uładzimiera Karatkieviča (1993), łitaraturnaj premii imia F. Bahuševiča Biełaruskaha PEN-centra (1996).
        
         sajt Arłova: http://www.arlou.org
2009–2019. Biełaruś, Miensk.