RODNYJA VOBRAZY Vobrazy miłyja rodnaha kraju,               
Smutak i radaść maja!..      
 
 Jakub Kołas
    Hałoŭnaja      Słoŭniki           Spasyłki      Ab sajcie       Кірыліца      Łacinka    
Bijahrafija
        Naradziŭsia Andrej Makajonak 12 łistapada 1920 hoda ŭ viescy Borchaŭ Rahačoŭskaha rajona Homielskaj vobłasci.
         Jaho dziacinstva było takoje ž, jak i ŭ inšych sialanskich dziaciej taho času. Stravy, pryhatavanyja z lebiady, łiscieŭ łipy i navat bacvinnia Makajonku davodziłasia «smakavać» u dziacinstvie.
         Baćka byŭ arhanizataram miascovaha kałhasa, viałikim aktyvistam, jon nie davaŭ svaim starejšym synam Andreju i Ivanu, niahledziačy na ich dziciačy ŭzrost, adsiedžvacca doma. Adpraŭlaŭ padletkaŭ pasvić sviniej. Chłopcy vyrašyłi čarhavać «pracadni», kab choć cieraz dzień naviedvać spačatku miascovuju pačatkovuju, a potym Šapčyckuju siamihadovuju škołu. Vučyŭsia Andrej Jahoravič dobra: dapytłivasć, imkniennie chutčej vyznačyć svoj žycciovy šlach vyłučałi junaka siarod jaho raviesnikaŭ. Akramia vučoby chłopiec usurjoz zachapiŭsia malavanniem, raźboj pa drevu, lepkaj z hłiny. Baćka padtrymłivaŭ i zaachvočvaŭ zdolnasci starejšaha syna i pasla siamihodki adpraviŭ jaho u Rahačoŭski piedtechnikum. Andrej Jahoravič pravučyŭsia tam niekalki miesiacaŭ: z Rahačova jaho zabrała maci, jakaja paškadavała syna, bo ŭbačyła nievynosnyja ŭmovy jaho žyccia ŭ mnahadzietnaj siami znajomych.
         Siaredniuju adukacyju Makajonak atrymaŭ u Žuravickaj škole. Tut raskryŭsia jašče adzin bok jaho adoranaj natury – artystyčnyja zdolnasci. Junak z zadavalnienniem i peŭnym akciorskim majsterstvam dekłamavaŭ na školnaj scenie humarystyčnyja vieršy, papularnyja ŭ toj čas bajki K. Krapivy, impravizavaŭ u šmatłikich scenkach. Pasla škoły jon navat zrabiŭ sprobu pastupić u Maskoŭski instytut kiniematahrafii, ale nie prajšoŭ vyprabavannie.
         Pastupiŭ u vajennaje vučyłišča, ale chutka zrazumieŭ, što jaho sapraŭdnaje pryzvannie – mastactva. Tamu jon pakinuŭ vučyłišča i staŭ słužyć u strajavoj časci ŭ Azierbajdžanie.
        
        
         Byŭ pałitrukom roty, paznaŭ usie ciažkasci vajskovaha žyccia. Častyja vajennyja pachody z poŭnaj vykładkaj, biassonnyja nočy padčas bajavych tryvoh hartavałi charaktar i volu maładoha bajca, jakija spatrebiłisia potym, kab vystajać u niejmavierna ciažkich frantavych umovach Viałikaj Ajčynnaj vajny. U 1942 hodzie Makajonku daviałosia ŭdzielničać u hieraičnym Krymskim dziesancie. Tady jon byŭ vielmi ciažka paranieny i amal hod znachodziŭsia ŭ špitałi. Tut talenavity małady čałaviek ad urača-chirurha napamiać vyvučyŭ amal usiu “Enieidu “ Katlareŭskaha na ŭkrainskaj movie. Čałaviek-žyccialub pazniej uspaminaŭ nie fizičnyja pakuty vyzdaraŭlennia, a spahadłivych uračoŭ.
        
        
         Na ŭsio žyccio ŭ Andreja Jahoraviča ŭ stupniach zastałosia trynaccać askołkaŭ ad varožaj miny, a pasla raniennia naohuł chaciełi amputavać nohi, ale mužny čałaviek nie zhadziŭsia na apieracyju i ŭ tyłavym špitałi ŭ Krasnadary jamu ŭratavałi nohi.
         Makajonkaŭskaja luboŭ da žyccia, rašučasć, navat ryzyka nie raz vyručałi jaho ŭ samych składanych, krytyčnych žycciovych situacyjach.
         Pasla taho, jak Makajonka vypisałi sa špitala i kamisavałi z vojska jon apynuŭsia ŭ Hruzii. Były frantavik vykładaŭ u škole ŭ adnoj z dalokich hornych viosačak. Usiamu svietu viadoma hruzinskaja hascinnasć, jakuju adčuŭ u adnosinach da siabie i Andrej Jahoravič. Paranieny biełarus staraŭsia addziačyć žycharam vieski: zimoj, na chvorych nahach jon štodnia padymaŭsia z vučniami ŭ hory, kab sabrać choć niekalki viazanak hałla, deficytnaha na toj čas pałiva. Kałi vyzvałiłi rodnuju Homielščynu nastaŭnika na radzimu pravodziła ŭsia vioska.
         Na pačatku zimy 1943 hoda Makajonak viarnuŭsia u rodnyja miasciny. Na ščascie ŭ Žuravičach ucaleła chata, u jakoj Andreja Jahoraviča sustrełi maci, braty i siastra. Ad rodnych Andrej Jahoravič daviedaŭsia, što ŭ čas vajny, za suviaź z partyzanami byŭ rasstralany baćka, Jahor Siarhiejevič.
         Makajonak adrazu ŭklučyŭsia ŭ rabotu. Adukavanaha chłopca, byłoha pałitruka, nieŭzabavie pryznačyłi sakratarom rajkoma kamsamoła. Jon razam z inšymi budavaŭ žyłlo ŭ vioskach zamiest lasnych ziamlanak, arhanizoŭvaŭ vučebny praces u škołach, niekatory čas navat sam pracavaŭ vajenrukom u Žuravičach.
         Na kamsamolskich i partyjnych pasadach Andrej Makajonak pracavaŭ da kanca 40-ch hadoŭ. Pasla Žuravičaŭ jon adzin hod uznačalvaŭ harkom kamsamoła ŭ Hrodnie i prykładna stolki ž času zahadvaŭ partkabinietam u Mahilovie. U hety ž pieryjad adbyŭsia prychod Makajonka ŭ dramaturhiju
         U paslavajennyja hady, kałi nie chapała knih, tekstaŭ pjes dla samadziejnych mastackich pastanovak, małady kamsamolski rabotnik, kab zaniać haradskuju moładź pasla pracoŭnaha dnia, napisaŭ dla amataraŭ sceničnaha mastactva Hrodna adnaaktnuju pjesu “Dobra, kałi dobra kančajecca”. Sproba akazałasia ŭdałoj: tvor byŭ adznačany dypłomam i premijaj na respubłikanskim konkursie, abjaŭlenym upraŭlenniem pa spravach mastactva i kultury BSSR.
         Makajonka ciahnuła na radzimu, u Žuravičy. Tam zastałasia adna maci z tryma dziećmi i ŭnukam. Pracujučy ŭ Hrodnie i Mahilevie, Andrej Jahoravič zaŭsiedy kłapaciŭsia pra rodnych: dapamahaŭ u sielskahaspadarčych rabotach, działiŭsia pajkom, jaki vydavałi partrabotnikam. Ale jezdzić da domu było nadta daloka, i Makajonak paprasiŭ dazvołu ŭ CK, kab jaho pieraviałi błižej da domu. Prośba była zadavolena i jon staŭ pracavać u Žuravickim rajkomie partyi pamočnikam sakratara. U hety ž čas paznajomiŭsia z Ivanam Šamiakinym, jaki ŭžo vydaŭ niekalki apoviesciej i apaviadanniaŭ.
        
         Družba z viadomym biełaruskim prazaikam praciahvałasia ŭsio žyccio.
         Pačynajučyja łitaratary prahłi viedaŭ. Jany pastupiłi ŭ partyjnuju škołu ŭ Minsku. Andrej Jahoravič i ŭ čas vučoby staraŭsia padtrymać svaich rodnych: jon uchitraŭsia žyć na pałovu stypiendyi, a druhuju addavaŭ siami.
        
         Pasla zakančennia partyjnaj škoły A. Makajonak pracavaŭ zahadčykam addzieła prozy časopisa “Vožyk”. Pačałasia jaho aktyŭnaja łitaraturnaja tvorčasć.
         U siaredzinie 60-ch hadoŭ piśmiennik byŭ pryznačany na pasadu hałoŭnaha redaktara časopisa “Nieman”. Tut jon mnoha zrabiŭ, kab padniać mastacka-idejny ŭzrovień vydannia, pavysić jaho papularnasć siarod čytačoŭ. Pa ŭspaminach sučasnikaŭ, Makajonak prajaviŭ siabie na hetaj pasadzie z najlepšaha boku. Tut jon adpracavaŭ 12 hadoŭ i vyjšaŭ na piensiju.
         Aktyŭna ŭdzielničaŭ piśmiennik i ŭ hramadskim žycci. U 1965 hodzie ŭ składzie biełaruskaj delehacyi prymaŭ udzieł u rabocie Hienieralnaj Asamblei AAN, u 70-ja hady vykonvaŭ abaviazki deputata Viarchoŭnaha Savieta respubłiki.
        
2009–2020. Biełaruś, Miensk.