Аляксандр Ісачоў нарадзіўся 11 студзеня 1955 г. у вёсцы Азарычы Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці. У трохгадовым узросце застаўся без бацькі. Потым маці з дзецьмі пераехала ў горад Рэчыцу.

Аляксандр вучыўся Сћ школе-інтэрнаце горада Мазыра, затым Сѓ Менскай рэспубліканскай школе-інтэрнаце РїР° музыцы С– выяўленчаму мастацтву, Р· СЏРєРѕР№ пасля чатырох гадоў вучобы быў адлічаны.  

Напачатку 1973 гады А. Ісачоў з'яжджае ў Ленінград, уладкоўваецца там на працу ў зеленхоз, атрымлівае лімітную прапіску і трапляе ў асяроддзе нефармальнай творчай моладзі. Гэты час аказаў вырашальнае ўздзеянне на выбар далейшага шляху. У снежні 1973 гады Аляксандр вяртаецца ў Рэчыцу і рупліва працуе. З гэтага часу жывапіс - яго лёс!

У ліпені 1974 года ажаніўся. Аляксандр і Наталля Исачовы жывуць у Рэчыцы, але сувязь з Ленінградам не губляецца на працягу ўсяго творчага жыцця мастака.

У Ленінград ён працягвае ездзіць часта. Гэты горад становіцца для яго родным, бо менавіта там Аляксандр знайшоў сваіх першых гледачоў і знатакоў. Менавіта там была закладзена аснова для сур'ёзнай самаадукацыі

Аляксандр піша карціны, распісвае храмы ў Рэчыцы і Мазыры... Ён ужо, па яго ўласных словах, "шырока вядомы ў нешырокіх кругах" першым чынам злучанай з мастацтвам ленінградскай інтэлігенцыі.

Ізаляцыя ад грамадства - і ў свой, незалежны ні ад каго мікрасвет, усведамленне сваёй творчай значнасці і немагчымасць афіцыйнага прызнання, добраахвотнае падзвіжніцтва без надзеі выйсце да шырокай публікі...

5 снежня А. Исачева не стала. Ён памёр, не дажыўшы 37 дзён да 33 гадоў, нават смерцю сваёй упісаўшыся ў міфалагему творчага быцця.

А далей было шмат выстаў, публікацый, творчых сустрэч, спароўшы, і... змова маўчання...