РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Максім Танк
Даведка
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Праз вогненны небасхіл
 
На плошчы Леніна
 
У дарозе
 
Над магілай Багдановіча
 
*** Восень тлее, і зь лясной глушы...
 
*** Я, можа, сотню раз прайшоў...
 
Ткачам
 
Ты будзеш жыць, Радзіма
 
Мы вернемся
 
Пісьмо Сталіну
 
У зямлянцы
 
Вастрыце і куйце зброю
 
Падымайся, Беларусь
 
Не шкадуйце хлопцы, пораху
 
Маці
 
Разьвітаньне
 
Асеньняй поўначчу
 
*** Чуўся гром кананады ў тумане...
 
*** Яшчэ ня мала вёрст і дзён...
 
*** Хмары з захаду нізка плывуць...
 
Гастэла
 
Байцу Беларускага фронта
 
На рубяжы
 
Сталін так сказаў
 
Пісьмо
 
*** Што за ўзгоркам сінее, таварыш...
 
Да зброі, Беларусь
 
Да 25-гадавіны БССР
 
28 чэрвеня. Памяці Я. Купалы
 
Казак гнаў каня
 
Палякам
 
Мы зноў на месцы тым
 
Вечная слава
 
На Чырвоным пляцу
 
У мяцель
 
*** Я імя тваё напісаў на граніце...
 
*** Гэта было на дарозе аднойчы...
 
*** Я майстэрню скульптара люблю...
 
*** Каб мары-сны, як ліст сатлеўшы...
 
Ты сёньня далёка
 
Персьцень
 
Калі сустрэў цябе
 
*** Мы берагам мора ішлі...
 
Ластаўкі
 
Яна хату бяліла
 
Рэквіем
 
Родная мова
 
Заўсёды поўначчу
 
Казка пра музыку
 
Беларусь
На плошчы Леніна
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
У дарозе
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Над магілай Багдановіча
Прагучыць сірэна ў порце часам.
Кіпарысаў дрэмле ціхі сад.
Дрэмле Ялта, па крутых тэрасах
Льецца вішань белы вадаспад.
 
Тут вясна асыпала ўсё цьветам,
I цяжэй знайсьці ўчарашні сьлед.
Хоць над раньнім курганом паэта
Напісалі імя і санэт.
 
Што ж... мае спазьніліся так годы,
А твае так рана адцьвілі –
Сёньня разам выйшлі б мы да ўсходу
Прывітаць радзімы караблі,
 
Рокат мора, збуджанага ветрам,
Воблакаў ключ сіні і зару,
Што зь вяршынь асьнежаных Ай-Петры
Кожны дзень плыве на Беларусь.
 
Цішыню прадвечнага спакою
Кіпарысы вартай сьцерагуць.
Але, пэўна, калі гром прыбою
Змоўкне і растае ў пене гул, –
 
Чуеш ты, як звоняць сосны ціха,
Як, палі вітаючы свае,
Недзе ўнучка слуцкае ткачыхі
Пра вясну шчасьлівая пяе.
 
1940
 
 
 
 
*  *  *
Восень тлее, і зь лясной глушы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Я, можа, сотню раз прайшоў...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Ткачам
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Ты будзеш жыць, Радзіма
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Мы вернемся
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Пісьмо Сталіну
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
У зямлянцы
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Вастрыце і куйце зброю
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Падымайся, Беларусь
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Не шкадуйце хлопцы, пораху
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Маці
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Разьвітаньне
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Асеньняй поўначчу
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Чуўся гром кананады ў тумане...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Яшчэ ня мала вёрст і дзён...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Хмары з захаду нізка плывуць...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Гастэла
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Байцу Беларускага фронта
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
На рубяжы
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Сталін так сказаў
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Пісьмо
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Што за ўзгоркам сінее, таварыш...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Да зброі, Беларусь
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Да 25-гадавіны БССР
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
28 чэрвеня. Памяці Я. Купалы
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Казак гнаў каня
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Палякам
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Мы зноў на месцы тым
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Вечная слава
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
На Чырвоным пляцу
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
У мяцель
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Я імя тваё напісаў на граніце,
дзе высяцца кручы, прыбрэжныя горы,
каб вечна яго азаралі зарніцы
і песьцілі хвалі паўдзённага мора.
 
Я хмельную чару абвіў тваім імем,
каб вусны заўсёды яе цалавалі,
калі запалае віно залатымі
праменьнямі сонца ў празрыстым крыштале.
 
Разойдуцца хутка дарог каляіны
і хто, апроч скалаў і хмельнае чары,
мне скажа ў далёкай, у роднай краіне,
што знаў я цябе наяву, а ня ў марах?
 
1943
 
 
 
 
*  *  *
Гэта было на дарозе аднойчы...
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Я майстэрню скульптара люблю:
Груды гліны, мармуру, граніту,
Дзе мастак, як бог той старажытны,
Ажыўляе чарамі зямлю.
За акном гусьцее змрок вячэрні.
Не зважай, мой дружа, на мяне!
Я прыйшоў, бо немагчыма мне
Не зайсьці было ў тваю майстэрню,
Не пабачыць, як сваймі рукамі
I лязом натхнёнага разца
Будзіш ты да песень, да жыцьця
Непадатлівы маўклівы камень.
I шкада мне прапусьціць хвіліну,
Калі вобраз, створаны табой,
Загаворыць моваю жывой
I мае разбудзіць успаміны.
 
1943
 
 
 
 
*  *  *
Каб мары-сны, як ліст сатлеўшы,
Ня змыла бурных дзён рака,
Я ў непакорных рыфмах вершаў
Іх працавіта замыкаў.
Але празь дзень усе, як брага,
Перабрадзіўшая ў віне,
Не уталялі вечнай прагі
I больш ня цешылі мяне.
Хіба таму і нам – паэтам,
Пражыўшым век, апошні дзень
Здаецца днём тварэньня сьвета,
Тае зямлі і неба, дзе
Ты не пасьпеў імя даць лепшай
Краіне казачнай сваёй
I на'т усім шматлікім вершам,
Што разьмінуліся з табой.
 
1944
 
 
 
 
Ты сёньня далёка
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Персьцень
Скажу табе нарэшце,
Ахоплены тугой:
Каханьне наша – персьцень
Зачараваны той...
 
Напоўні кубак сокам,
О, любая мая.
I ў кубак твой глыбокі
Свой персьцень кіну я.
 
Яго іржою чорнай
Ня спляміць – залаты,
Ня так, як той, што ўчора
Ўзяла на палец ты...
 
1943
 
 
 
 
Калі сустрэў цябе
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
*  *  *
Мы берагам мора ішлі.
Каб хвалі ня зблыталі кос,
Ня змылі, як пэрлу, зь зямлі, –
Цябе на руках я панёс.
 
Шчасьлівы, я чуў за сабой,
Як хвалі крычалі:  «Аддай!»
I, ўзьняўшыся, чайкі гурбой
Праводзілі ў сінюю даль.
 
Пасьля, як пакінула ты
На ўзмор'і мяне аднаго,
Ня раз я прыходзіў сюды,
Шукаючы сьледу твайго.
 
Ды сьледу нідзе не відаць.
Зраўнялі ўсё хвалі. Адны,
Як думы цяжкія, ляжаць
Апаўшыя з круч валуны.
 
Як думы цяжкія, якіх
I ў сэрцы нялёгка насіць,
I нельга прыбоем марскім
Зь пясчанага берага змыць.
 
1943
 
 
 
 
Ластаўкі
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Яна хату бяліла
Яна хату бяліла
I чароўнай рукой
Акаймоўвала міла
Сьцены сіняй каймой.
 
Я глядзеў у зьдзіўленьні
На разьліў сінявы,
I на вочы-праменьні,
На блакіт іх жывы.
 
Хоць быў час адыходзіць,
Ды ніяк я ня мог
Аж да сонца усходу
Кінуць хаты парог,
 
Бо шляхі і крыніцы,
Нават сны, як зарой,
Абвяла чараўніца
Васільковай каймой.
 
І сягоння па краю, –
Хоць мінулі гады, –
Дзе бываю, – шукаю
Успамінаў сьляды.
 
Толькі шмат у нас хатаў,
Дзе заўсёды вясной
Беляць сьцены дзяўчаты
I абводзяць каймой.
 
Зойдзеш – бачыш: ня тая...
Без патрэбы тады
Пра дарогу спытаеш
Ды папросіш вады.
 
1944
 
 
 
 
Рэквіем
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Родная мова
Зь легэндаў i казак былых пакаленьняў,
З калосься цяжкога жытоў і пшанiц,
З сузор’яў i сонечных цёплых праменьняў,
З грымучага зьзяньня бурлiвых крынiц.
З птушынага шчэбету, шуму дубровы,
I з гора, i з радасьцi, i з усяго
Таго, што лягло назаўсёды ў аснову
Сьвятынi народа, бязьсьмерця яго, –
Ты выткана, дзiўная родная мова.
 
Няма на зямлi таго шчасьця i гора,
Якога б ты нам перадаць не магла.
Няма такiх нэтраў, глыбокага мора
I гор, празь якiя б ты не правяла
Мяне на радзiму, туды, дзе сягоньня
Стаiць акрываўлены вораг зь пятлёй
Над спаленай хатай, над родным загонам,
Над будучыняй і над песьняй маёй, –
Над тым, што было і што век будзе вольным.
 
Народ пранясе цябе, родная мова,
Сьвятлом незгасальным у сэрцы сваiм
Празь цемру і горы змаганьняў суровых.
Калi ж ападзе і разьвеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
Iзноў прашумiш ты вясновым дажджом,
Iзноў зазьвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цымбалам дасi iх сярэбраны гром
I вусны расквецiш усьмешкай дзiцяцi.
 
1943
 
 
 
 
Заўсёды поўначчу
Заўсёды поўначчу, калі
Прачнуцца пад вясеньнім шумам
Разьлівы родных рэк, палі, –
Мяне наведываюць думы:
Якімі гукамі струны
Ці песьнямі я ўвекавечыў
Дні гора, нашай славы дні
I гэтых зораў бляск спрадвечны?
З далі сінеючай на мель
З прыбоем вынесла суровым
Шмацьцё разьбітых каравэл, –
Паэмаў адзьвінеўшых словы.
Нібыта часу не было
Агледзець ветразі калісьці,
Праверыць кожнае вясло
I прасмаліць жывіцай днішчы.
Таму, калі цяпер сьпяшаць
Па славу лёгкую ў прасторы,
Я не імкнуся тых дагнаць,
Чый недалёкі шлях у моры.
Бо нам патрэбна у жыцьці
Адкрыць яшчэ шляхоў нямала,
Шмат невядомых Атлянтыд
I нездабытых перавалаў.
 
1944
 
 
 
 
Казка пра музыку
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Беларусь
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙   ∙
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.