РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Юры Несьцярэнка
Даведка
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Уладзімер Ткачэнка: «...Вельмі рады таму, што ўзнаўляецца цікавасць да музыкі “Бітлз”»
 
Інтэрв’ю з музыкам, удзельнікам шматлікіх музычных праэктаў Уладзімерам Ткачэнкам
        “Аднойчы, а можа двойчы...” – прыкладна так, знакамітай фразай з культавага бітлоўскага мульціка “Yellow Submarine”, можна было пачаць аповед пра гісторыю паўтарагадзіннай канцэртнай праграмы для сімфанічнага аркестра пад назвай “Легендарная музыка Бітлз”. Аўтарам праграмы з’яўляецца гітарыст і аранжыроўшчык Нацыянальнага канцэртнага аркестра Беларусі Уладзімір Ткачэнка.
        Гэты беларускі музыкант вядомы з сярэдзіны 70-х, як былы ўдзельнік ансамбля “Песняры”, пазней, у 80-х – як скрыпач і гітарыст групы Ігара Сафонава, выкладчык Менскага інстытута культуры. На сённяшні дзень Уладзімір, акрамя асноўнай працы ў аркестры – запатрабаваны музыка ў шматлікіх праектах сапраўды міжнароднага ўзроўню.
        

        
        – Уладзімір, ці можна падрабязней распавесці аб гісторыі твора, заснаванага на музыцы “Бітлз”, які выклікаў такую вялікую цікавасць у менскай публікі?
        
        – Гэта даволі доўгая гісторыя. Першае выкананне адбылося яшчэ у 1996 годзе з аркестрам пад кіраўніцтвам Міхаіла Якаўлевіча Фінберга. Так здарылася, што на гэтым канцэрце было абвешчана аб прысваенні мне звання Заслужанага артыста РБ. Дэбют музычнага твора супаў з іншай, такой вось знакавай падзеяй у маім жыцці.
        На падыходзе майго 50-годдзя, у 2003 годзе была падрыхтавана канцэртная праграма з двух аддзяленняў. У першым – сюіта на тэму музыкі “Песняроў”, а ў другім – той жа твор на бітлоўскія тэмы, які публічна быў выкананы другі раз.
        Гэта музыка вельмі паўплывала на мяне. Але ж былі часы, калі лічылася, што спадчына легендарных музыкаў ужо не актуальна, што ўсё запісанае імі аджывае свой век. Я заўсёды даказваў, што гэта не так. І па-першае даказваў справай. Сёння ж вельмі рады таму, што ўва ўсім свеце ўзнаўляецца цікавасць да музыкі “Бітлз”. У маладога пакалення на новым узроўні адбываецца пераасмысленне творчасці гэтых музыкаў.
        Я адчуваю сябе паўнавартасным удзельнікам гэтага працэсу. Аб чым сведчыць рэгулярны ўдзел у мінскіх фестывалях “Beatles Forever” (выступленне ў дуэце з Віктарам Малчанавым на чатырох з пяці фестываляў) і два інструментальных гітарных альбома з музыкай “Бітлз”, запісаных намі ў Санкт-Пецербургу.
        Цяпер вось, у 2009 годзе, завершана праца над канчатковым варыянтам “сімфоніі “Бітлз”, як жартам я называю свой твор – ён павялічыўся да сапраўднага канцэртнага фармату, да двух аддзяленняў.
        
        – Як усё ж правільна назваць Вашу працу, гэткі твор вялікай формы, з вызначанай тэматыкай, дзе скампіліравана музыка чатырох аўтараў?
        
        – Адпаведна музычнай тэрміналогіі я б сказаў, што гэта фантазія. Фантазія на тэму музыкі “Бітлз”. Чаму я раней узгадаў слова “сімфонія”? Тут своеасаблівая сэнсавая гульня. Быццам бы твор ад саміх “Бітлз”. Гэткая зваротная сувязь з далёкімі шасцідзесятымі, калі гукарэжысёр і аранжыроўшчык Джорж Марцін падказаў маладым ліверпульскім музыкам, якіх ён курыраваў, увесці ў аранжыроўкі гучанне акадэмічных інструментаў. А зараз, з дваццаць першага стагоддзя, гучыць нібыта ў адказ, сімфанічы твор, дзе выкарыстоўваецца іхная музыка і ранняга, і позняга, і постбітлоўскага перыядаў.
        
        – Дарэчы, у плане падбора музычных фрагментаў – пэўная эклектыка. Ці задумвалася першапачаткова ахопліваць нейкі акрэслены перыяд? Альбо задача стаяла больш глабальная?
        
        – Аналіз аграмаднага музычнага матэрыялу ўдзельнікаў групы “Бітлз”, які зроблены мной, паказаў, что кампазіцыі розных перыядаў любога з аўтараў вельмі блізкія паміж сабой. Яны захоўваюць своеасаблівае стылістычнае адзінства. Акрамя гэтага музычнае мысленне саміх музыкаў у многім схожа. Што дазволіла мне арганічна спалучаць на фоне ленанаўскай “Imagine” – “Something” Харысана, а пазней падключаць “Hey Jude”. І спалучэнне гэта атрымліваецца, і самае галоўнае – гучыць.
        
        – У Вашым творы адсутнічае асноўная тэма, правільна? Толькі па некалькі разоў прагучалі асобныя кавалкі, напрыклад “Yellow Submarine” ці “Imagine” на пачатку і ў канцы.
        
        – Я ставіў іншую задачу. Мне хацелася ахапіць і паказаць увесь спектр бітлоўскай музыкі ў сімфанічным гучанні, а не акцэнтаваць увагу на некалькіх тэмах і развіваць варыяцыі на іх.
        
        – У Вас гэта атрымалася ў пэўнай меры за конт тэхнічных і мастацкіх прыёмаў. Напрыклад арыгінальна і нязвыкла гучала партыя сітара ў Вашым выкананні ў адной з кампазіцый Джорджа Харысана. Ці ўзгадаць тую ж эфектную “гітарную дуэль” з Сяргеем Анцішыным. Акрамя таго, большасць музыкаў выканалі свае ўласныя соло. Як аранжыроўшчык Вы, напэўна, улічвалі шмат момантаў – і магчымасці аркестра, і індывідуальныя асаблівасці кожнага з салістаў?
        
        – У першаю чаргу трэба адзначыць, што самі музыканты з вялікай цікавасцю паставіліся да гэтай працы. І духавая секцыя, і рытм-група мелі магчымасць “выказацца” належным чынам. А як прагучалі скрыпкі, гэта ўвогуле варта асобнай размовы!
        
        – Вядома, што была дамова са здымачнай групай аб запісу усяго мерапрыемства на апошнім, трэццім па ліку выкананні фантазіі на тэму музыкі “Бітлз” у залі Белдзяржфілармоніі ў сакавіку 2009 года. Ці атрымалася гэтая задумка і дзе можна было б набыць запіс?
        
        – Нажаль, запіс не адбыўся з прычыны немагчымасці дамовіцца з арганізатарамі канцэрта.
        
        – Ну, вось, яшчэ адзін шэдэўр айчыннай музычнай культуры застаўся ніяк не зафіксаваны. Проста дзіўна, як няўважліва і безыніцыятыўна людзі ставяцца да найлепшых твораў мастацтва сваёй краіны. Тут нават лепей сказаць да падзей міжнароднага ўзроўню. Дарэчы, яшчэ адна не радасная навіна гэтага году, звязаная з “Бітлз” – адмена фестывалю “Beatles Forever”. Здавалася б, адзін з найбуйнейшых беларускіх міжнародных фестываляў, у якога склаліся свае сталыя традыцыі – раптам не знаходзіць падтрымкі. Што Вы думаеце аб гэтым?
        
        – Мне здаецца, што гэта звязана са складанай эканамічнай сітуацыяй. Хаця канцэрт самага цікавага, на мой погляд, калектыва з Англіі, усё ж плануецца. Але загадваць цяжка, як кажуць, час пакажа.
        
        – На пачатку інтэрв’ю Вы ўзгадалі сумесную працу з Віктарам Малчанавым у дуэце “Double Fantasy”. Як узнікла ідэя вашага супрацоўніцтва?
        
        – У сувязі з адкрыццём знакамітага “Beatles-Cafe” з’явілася неабходнасць стварэння “жывога” рэпертуара для удзелу ў мерапрыемствах, якія арганізоўваў у гэтай установе Віктар Маразевіч. У мяне былі падрыхтаваныя некаторыя кампазіцыі. Потым мы незапланавана сустрэліся з Віктарам Малчанавым, якога я ведаю вельмі даўно. Абмеркавалі нюансы і дарабілі праграму. Яна вельмі спадабалася нашай публіцы. А бітламаны з санкт-Пецербургу ўразіліся настолькі, што дапамаглі нам запісаць цэлых два альбома.
        
        – Вядома, што Уладзімір Мулявін у кнізе “Нота судьбы” сярод нешматлікіх іншых, назваў прозвішчы Ткачэнкі і Малчанава, як музыкаў, якія маюць права называцца сапраўднымі “песнярамі”.
        
        – Што сказаць, для нас гэта вельмі высокая адзнака.
        
        – Якія важныя падзеі адбыліся у вас за апошні час? Якія планы?
        
        – У планах скончыць запіс альбома прысвечаны памяці Чэслава Немена, праца над якім, нажаль, спынілася на нейкі час. Гэта частка вялікага праекту, які ўключае ў сябе адкрыццё музея Немена ў Гродна, выпуск дыска і ў Беларусі, і ў Польшчы. У запісу бяруць удзел вядомыя нашы выканаўцы, да прыкладу Пётр Ялфімаў, Валерый Дайнэка.
        Яшчэ у нас з Віктарам Малчанавым не так даўно адбылося выступленне у Санкт-Пецербургу. У клубе Jagger мы адыгралі канцэрт з Тоні Шэрыданам, легендарным англійскім выканаўцам, з якім “Бітлз” запісалі першую пласцінку ў сваёй біяграфіі.
        У мінулым годзе мы падаравалі Шэрыдану свой дыск. Усю зіму ён думаў, і раптам, нечакана, праз нашых піцерскіх сяброў, мы атрымалі ад яго прапанову запісать сумесны альбом.
        

        

        
        – Наколькі вядома, гэта не першы замежны выканаўца, хто быў уражаны майстэрствам вашага дуэту. Музыкі вядомага англійскага гурта Electric Light Orchestra, калі пачулі вашае выступленне, тут жа прапанавалі паехаць з імі ў турнэ.
        
        – Гэта, скажам так, было хутчэй прыватнае запрашэнне. Дзякуй, зразумела, за тое, што англічане так падтрымалі і пайшлі насустрач. Яны, дарэчы, усе вялікія фанаты “Бітлз”. Але размова тут не ішла аб кантракце. Гэта быў іхны эмацыйны, так бы мовіць, сяброўскі парыў.
        
        – Хочацца пажадаць Вам як мага болей такіх момантаў, калі нават суперпрафесійныя музыканты, пачуўшы Ваша выкананне, не могуць стрымаць свае эмоцыі! Удачы і ўсяго найлепшага Вам ў жыцці і творчасці!
        
        
        Гутарыў Юры Несцярэнка.

Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.