|
...Нас маладосьць адорвае каханьнем,
каханьне нас вяртае ў маладосьць.
|
|
|
Усё забыць – імгненна і адразу.
– Дзень добры, асьцярожна...
Там газон, –
і высьмеяць заблытаную фразу,
падняць на сьмех ня модны парасон.
Адвесьці вочы ў гаманкім партэры,
між іншым, пры размове пазяхнуць,
прайсьці –
на ўздых –
ад Вашае кватэры,
але на вокны так і не зірнуць...
Калі ж гарачым шалам успаміну
абдасьць шыпшыны трапятлівай пах,
ня важным стане, хто каго пакінуў,
з гаркотай ці з надзеяй на губах.
Дазвольце мне вярнуцца зь лістападу,
з завеі ці з дажджу ў будзённы час,
каб доўг аддаць у глыбіню пагляду, –
замоўчанае:
«Я КАХАЮ ВАС...»
|
|
|
