 |
RODNYJA VOBRAZY
|
|
Vobrazy miłyja rodnaha kraju,
Smutak i radaść maja!..
Jakub Kołas
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Spoviedź biassonnaj dušy
|
Šeść budzionnych maich hadoŭ,
Z tryccaci šaści mnoj pražytych,
Heta šeść nadziej...
Šeść patoŭ
Nad ajčynnym słovam prałitych.
Heta skrucha maja i bol,
Heta radaść i spadziavańnie
Na sustreču, čytač, z taboj,
Na – dušy z dušoju – spatkańnie.
|
Trava voś-voś pažoŭknie.
Pasyplecca śniažok.
I toj, chto byu u šoŭku,
Zalezie ŭ kažušok.
Taki maroz pryciśnie,
Što vyjavić jakraz
Na biełym fonie iścin
Pražyty nami čas.
|
Ty – pamaŭčy.
Chaču ja zrazumieć
Tvajoj dušy žyćciovuju pakłažu
Biaz słoŭ tvaich, jak razumiejuć śmierć,
Choć nam i słova miortvyja nie skažuć.
Ty – pamaŭčy,
jak les paśla daždžoŭ.
Jak sam u im pad mokraju lasinaj...
Ty – pamaŭčy,
kab vykazać dušoj,
Čaho ty słovam vykazać nia ŭ siłach.
Pra značnaść słoŭ zadumajsia śpiarša,
Jak smahu ix spatołić hramavuju...
Ty – pamaŭčy.
Niachaj viadzie duša
Svaju havorku ź viečnaściu niamuju...
|
Kaho śviatłom ja azaryŭ?
Karo sahreŭ na biełym śviecie?
Hary, duša maja, hary,
Tvary vysokaje biaśśmiercie!
Tut – na miažy zialonych niŭ
I viekaviečnaha błakitu –
Suśviet mianie zapałaniŭ,
Jak płyń pryrečnaja – rakitu.
Tut epachalnyja viatry
Svoj śled pakinułi złačynny,
Viasnoj adtajvaje ŭ dvary
Kryvi i potu pach ajčynny...
I niespatolny moj pahlad –
Na źviečarełym haryzoncie,
Dzie paciamniełaja ziamla
Ledź-ledź trymajecca za sonca.
|
Prychodzić dzień na źmienu ciomnaj nočy.
Historyi kaścior haryć, haryć...
I viek moj kalaśnicaju z hary
Hrukoča...
Nie prahladzieć by, nie źviarnuć lajčynaj,
Kab nie zastacca viečna ŭ zabyćci...
Śviadomaść rozumu, uzbahaci
Ajčynaj.
|
Mnie časta sumna ad taho,
Što śviet viasioły bieznadziejna,
Što abminaje šmat čaho
Jaho śviatočnaja niadziela.
Jaho nadryŭny viečny šum,
Pryłivy straści i adłivy,
Mnie naviavajuć horki sum:
Ščaśłivy śmiech i płač žachłivy...
A mnie, adrokšysia majho,
Šapnie kachanaja ŭ abdymkach:
«Ach, śviet tvoj sumny ad taho,
Što z sumam dumaješ ab im ty.
Ty viesiałości volu daj —
Pryčyn dla hetaha davołi —
Pakul šumić zialony haj,
A nie staić kryžami ŭ połi...»
Dy tolki z ranicy ja znoŭ
Tvarca sustrenu — čałavieka,
I znoŭ buntujuć čujna kroŭ,
I bol, i sum, i rozdum vieka.
|
|
|
|
|
|
Padabajecca
Nie padabajecca
|
|
|
2009–2020. Biełaruś, Miensk.
|
|
|
