Няхай абрынецца сьвятло,
Няхай раскрые змову ночы,
Каб беспрытульным стала зло,
Якое наш падмурак точыць.
Юлія Новік
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
пошук:
 РЈРЎРЃ 
Рђ
Р‘
Р’
Р“
Р”
Р•
РЃ
Р–
Р—
Р†
Р™
Рљ
Р›
Рњ
Рќ
Рћ
Рџ
Р 
РЎ
Рў
РЈ
Р¤
РҐ
Р¦
Р§
РЁ
Р­
Р®
РЇ
ААЗІС
(назоўнік | мужчынскі род)
Месца ў пустыні, дзе ёсць вада і расліннасць. Зялёны а. у моры пяскоў. Культурны а. (пераноснае значэнне). || прыметнік: аазісны. Аазісная расліннасць.

РђР‘
(прыназоўнік)
1. з В. Указвае на прадмет, з якім хто-, што-н. збліжаецца, сутыкаецца ў працэсе руху, дзеяння. Спатыкнуцца аб камень. Стукнуцца аб вушак. 2. з М. Указвае на прадмет гаворкі, думкі, пачуцця. Клапаціцца аб дзецях. Як аб табе чуюць, так аб табе і мяркуюць (прыказка). З. з М. Паказвае на прадмет харчавання. Аб адной вадзе сыт не будзеш (прыказка). 4. з В. Паказвае на адрэзак часу, у межах якога завяршаецца дзеянне (размоўнае). Работу выканалі аб адзін дзень.

АБ (А, АБА)
(прыстаўка)
Утварае дзеясловы: 1) са знач. зрабіць (-цца) якім-н., ператварыць (-цца) у каго-, што-н., забяспечыць чым-н.: ажаніць, ашчаслівіць, акругліць, абвадніць, азвярэць; 2) са знач. дзеяння, якое пашыраецца на ўсю паверхню прадмета, ахоплівае яго вакол або пашыраецца на рад прадметаў: агледзець, атынкаваць, аб'ехаць, ахапіць, абабіць; 3) утварае назоўнікі і прыметнікі са знач. адсутнасці (у словах з іншамоўным коранем), тое, што і «не», напр. асіметрыя, арытмія, алагічны, амаральны, апалітычны; 4) утварае прыслоўі з часавым значэннем, напр. апаўдні, апоўначы.

АБ'ЕДКІ
(назоўнік)
Рэшткі ад яды, недаедзеныя кавалкі.

АБ'ЕЗД
(назоўнік | мужчынскі род)
1. гл. аб'ездзіць і аб'ехаць. 2. Месца, па якім можна аб'ехаць. Новы а. Перад вёскай зрабілі а.

АБ'ЕЗДЗІЦЬ
(дзеяслоў | закончанае трыванне)
1. Часта выязджаючы, пабываць у многіх месцах. А. усю краіну. 2. Прывучыць каня да язды, хадзіць пад сядлом. А. жарэбчыка. 3. Абкатаць, яздой праверыць машыну. А. машыну. 4. Укатаць, зрабіць роўным, гладкім. А. дарогу || незакончанае трыванне: аб'язджаць. || назоўнік: аб'езд і аб'ездка. Аб'езд хворых. Аб'ездка коней.

АБ'ЕЗДКА
(назоўнік | жаночы род)
1. гл. аб'ездзіць. 2. Дарога, пракладзеная побач, па якой можна аб'ехаць што-н. Як многа сцежак і аб'ездкі.

АБ'ЕЗДЧЫК
(назоўнік | мужчынскі род)
1. Вартаўнік, які пастаянна аб'язджае, ахоўвае вялікі ўчастак чаго-н. Лясны а. 2. Спецыяліст па аб'ездцы коней.

АБ'ЕКТ
(назоўнік | мужчынскі род)
1. У філасофіі: тое, што існуе па-за намі і незалежна ад нашай свддомасці, навакольны свет, матэрыяльная рэчаіснасць (спецыяльны тэрмін). 2. З'ява, прадмет, на які накіравана чыя-н. дзейнасць. А. навуковага даследавання. А. назірання. 3. Прадпрыемства, будоўля, установа, а таксама ўсё тое, што з'яўляецца месцам якой-н. дзейнасці. А. будаўніцтва. Пускавы а. 4. У граматыцы: семантычныя катэгорыі са значэннем таго, на каго (што) накіравана дзеянне. || прыметнік: аб'ектны і аб'ектавы.

АБ'ЕКТЫВАВАЦЬ
(дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне)
Увасобіць (увасабляць) што-н. у чым-н. аб'ектыўным, рэчыўным, даступным успрыманню. А. мастацкі замысел. || назоўнік: аб'ектывацыя.

АБ'ЕКТЫВІЗМ
(назоўнік | мужчынскі род)
1. Канцэпцыя, згодна з якой аб'ектыўнасць навуковага пазнання грамадства несумяшчальная з класавым характарам грамадскіх навук, а грамадскае жыццё не паддаецца пераўтварэнням, актыўнаму ўздзеянню. 2. Непрадузятасць, бесстароннасць, аб'ектыўны падыход да чаго-н. || прыметнік: аб'ектывісцкі.

АБ'ЕКТЫВІСТ
(назоўнік | мужчынскі род)
Прыхільнік аб'ектывізму (у 1 знач.).