РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Віктар Швед
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Двухтысячны год
Канчаючы наш век дваццаты,
На дваццаць першага парозе,
Мы лічым дасягненьні, страты
На нашай пройдзенай дарозе.
 
Дзьве тысячы гадоў мінае
Ад нараджэньня Збаўцы Сьвету.
Калі і як мана людская
Пакіне ў рэшце рэшт планету?
 
Яна прасякнута крывёю,
Сьлязьмі і потам чалавечым.
Ці праўда з крыўдай і маною
Хоць раз дамовяцца аб нечым?
 
А той, хто быў заваяваны,
Хто мусіў гінуць у няволі,
Жыў у галечы нечуванай,
Прасьвету ён не меў ніколі.
 
Канчаецца наш век дваццаты.
Пытанні паўстаюць, дарэчы:
Ці зможа забясьпечыць НАТА
Жыцьцё без войнаў, без галечы?
 
Калі мы ўжо абавязкова
Апынімся ў сям’і шаноўнай,
Што будзем мы рабіць нанова,
Ці будзем жыць як роўны з роўным?
 
Ці не апынімся часамі
Зноў пад пагібельным прымусам,
Ці дойдзем да Эўропы самі,
Ці будзе шлях і беларусам?
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.