 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Канчаючы наш век дваццаты,
На дваццаць першага парозе,
Мы лічым дасягненьні, страты
На нашай пройдзенай дарозе.
Дзьве тысячы гадоў мінае
Ад нараджэньня Збаўцы Сьвету.
Калі і як мана людская
Пакіне ў рэшце рэшт планету?
Яна прасякнута крывёю,
Сьлязьмі і потам чалавечым.
Ці праўда з крыўдай і маною
Хоць раз дамовяцца аб нечым?
А той, хто быў заваяваны,
Хто мусіў гінуць у няволі,
Жыў у галечы нечуванай,
Прасьвету ён не меў ніколі.
Канчаецца наш век дваццаты.
Пытанні паўстаюць, дарэчы:
Ці зможа забясьпечыць НАТА
Жыцьцё без войнаў, без галечы?
Калі мы ўжо абавязкова
Апынімся ў сям’і шаноўнай,
Што будзем мы рабіць нанова,
Ці будзем жыць як роўны з роўным?
Ці не апынімся часамі
Зноў пад пагібельным прымусам,
Ці дойдзем да Эўропы самі,
Ці будзе шлях і беларусам?
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
