 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Землякі
|
|
Беларускія лімэрыкі
|
Выкшталцоны п’янюга ў Ашмянах
Разьбіраўся ў напоях духмяных:
За парфумай, дальбог,
Зранку бег з усіх ног,
Скажам шчыра,
— Ня надта слухмяных.
Прававерны раскольнік з-пад Веткі
Не садзіўся за стол без сурвэткі,
Без відэльца й нажа,
Без кадзіла й крыжа,
Што пацьвердзяць шматлікія сьведкі.
Паліглёт-мнагажэнец з Чачэрску
Да жанчын заляцаўся па-зьверску:
Ім уголас чытаў
Комсомольский устав
Ды паэму «Курган» па-шумэрску.
Партызан зь Белавескае пушчы
Смажыў бульбу на рыбіным тлушчы.
Жыў, нібы багацей,
Ды баяўся гасьцей,
Бо, на жаль, быў зусім непітушчы.
Сэксуальны маньяк з Маладэчна
Прасталыткам быў рады сардэчна:
Іх, нібы сутэнэр,
Запрашаў на пленэр
І даводзіў: так жыць небясьпечна!
Далікатная дзеўчына з Брагіна
Не зьвяртала і ў лаянцы ўвагі на
Існы ў лексыцы мат,
Нібы той аўтамат,
Прамаўляючы «пэніс» ды «вагіна».
Аднаяйкавай тройні з-пад Мядзелю
На траіх адно далі імя дзеля
Большай згоды ў сям’і,
Ды браты-гультаі
Ўсё адно між сабою ня ладзілі.
Дысыдэнт па дарозе ў Пружаны
Быў сустрэтым ваўком напужаны
І пасьля часьцяком
Нат з «ганебным ваўком»
Ветлым быў і казаў «паважаны».
Малады ваўкалак з Ваўкавыску
Меў даволі прыгожую пыску,
У дзіцячым садку
Працу вёў у гуртку
Й атрымаў гарадзкую прапіску.
Вуграваты вугор каля Берасьця
Мізарнеў на самоце ды ў шэрасьці:
Ўсіх цнатлівых нявест
Звабіў цёплы зюйд-вэст,
Ўсе ў Саргасавым моры на нерасьце.
Аднагорбы вярблюд з Магілёва
Да законнасьці ставіўся плёва,
Ды на ўласным гарбе
Зьведаў КК РБ
І Статут ВКЛ дэталёва.
Самы шчыры палітык з-пад Шклова
Даў насельніцтву чэснае слова:
Будзе водка й расол!
Моцны цешыўся пол —
І рыдала другая палова.
Пачатковец-празаік зь Нясьвіжу
Пэнталёгію склаў для прэстыжу.
Як назваць? «Пэнтагон»?
Можа, «Пэнтамэрон»?
Перавагу аддаў «Пяцікніжжу».
Да шляхетнай паненкі з Заслаўя
Так нядоўга каханьнем палаў я!
Я сказаў ёй: «Мужчыны
Порткі праць не павінны!»,
А паненка: «У нас раўнапраўе!»
Абяцанкам палітыка з Горадні
Не даюць болей веры ні горад, ні
Сужаніца, ні дзеці.
Ой, што робіцца ў сьвеце!
Ой, відаць, пачынаюцца гора дні!
Рэстаранны музыка ў Вялейцы
Баха граў на электражалейцы.
А Яган Сэбасьцян
Меў шыкоўны баян
І шабашыў на вузкакалейцы.
Сын старога музыкі ў Вялейцы
Грае джаз на той самай жалейцы
Й толькі вольнай пары
Любіць ВІА «Сябры»
Й аддае перавагу батлейцы.
Неразважны сатырык з-пад Слоніму
Вершы надрукаваў без псэўдоніму
Супраць уладара –
І за спробу пяра
Атрымаў... (Не знаходжу сыноніму.)
Рызыкоўныя гоншчыкі зь Ліды
Выпрабоўвалі супэрбаліды...
Сёньня кожны жыхар
Хлопцаў ведае ў твар:
Гераічныя ў іх інваліды!
Патрыёт-пабіраха з Смургоняў
ў знак пратэсту жабруе ў вагоне
І сьвядома бярэ
Толькі дробныя «рэ»:
На буйных не малююць «пагоні»!
РНЕшнік-суворавец з Кобрыню
Не баіцца ні ўдава, ні кобры, ні
Каракурта, бо ён
Сам нібы скарпіён,
«Дзяржбясьпекай» як зброя адобраны.
Найскептычная жэншчына з Рэчыцы
Атрымала пасаду дасьледчыцы.
Запярэчыш старой –
Толькі скепсьціш настрой:
Найскептычным вой кепска пярэчыцца!
Найнавейшы расеец з-пад Копылю
Ў патрыманым катаецца «опэлі»:
Гаспадар год таму
Не патрапіў ў турму
Й пахаваны ў мясцовым нэкропалі.
Сама праведны рэзьнік з Лагойску
Стаў рабіць абсалютна па-гойску:
Праз сваю дабрыню
Забівае сьвіньню,
Бо сыны ва Ўкраіне, у войску.
У сям’і чарнасоценца з Доўску
Сын у сьне гаварыў па-жыдоўску.
Бацька помсьціць гатоў,
Закрычэў: «Бі жыдоў!»...
А пасьля дараваў па-бацькоўску.
У зьбяднелага шляхціца з Крэва
Ні гарэлкі няма для сугрэву,
Ні гуркоў, ні масьлін,
Ані іншых расьлін, –
Акрамя геральдычнага дрэва.
Сэнбэрнар у папа з Маларыты
Меў вялізарныя габарыты,
Бачыў смачныя сны
Пра кавалак мясны
Й памятаў, дзе калега зарыты.
Патрыётка ад мужа з Драгічына
Патрабуе праўдзівага вычыну:
«Страшна кінуць ва ўрад
Самаробны снарад –
Хоць прыбі да падлогі масьнічыну!»
Будаўнік камунізму у Трабах
Век-вяком мізарнеў у прарабах,
У мясцовых «кідал»
Выкладаў «Капітал»,
Рэшту часу цягаўся па бабах.
Ісламіст-бээнэфавец з Іўя
Кажа: «З ласкі Аллага адкрыў я
Рэлігійны сакрэт:
Пуп зямлі – мінарэт,
А навокал – свабодная Крыўя!»
Беларусы з памежных Друскенікаў
Не ўжываюць ніколі займеньнікаў:
Бо агульнае «мы» –
Верны шлях да турмы,
А «яно» – верны шлях шызафрэнікаў.
У нарколяга з Мар’інай Горкі
Аксыёму, што сьпірт – вельмі горкі,
Кожны ведае сын,
Асабліва адзін,
Што ня ўнік выхаваўчае поркі.
Прыгажуня й распусьніца зь Мёраў
Паказала каханку свой нораў:
«Я сэкс-бомба, і ты,
Хоць і надта круты,
Не хадзі да мяне безь мінёраў!»
Улюбёнец жанчын з Баравухі
Быў гарбаты, рабы, віславухі,
Кірпаносы, крывы
І суцэльна сівы
Ад сардэчных турбот і сівухі.
У «прасунутай» школе ў Глыбокім
Навучаньне было аднабокім:
Кантрацэпцыя ў ранцах,
Бо аб СНІДзе і пранцах
Ўсім вядома даўно назубок ім.
Два хлапцы да красуні з-пад Шчучына
Сябрука прывялі на заручыны.
Ўспамінала дарма,
Хто жаніх, – і з трыма
Заручылася. Дочкі вы сучыны!
Гумарысты да снайпэра зь Лёзна
Па ўспамогу зьвярнуліся сьлёзна.
Ой, ня ўнікнуць бяды:
Той паўсюль і заўжды
Падыходзіў да жартаў сур’ёзна!
Валацуга, прыехаўшы ў Друю,
Палюбоўніцу ўбачыў старую.
Сьлёзы сотняю бруй:
«Дарагая, даруй!»
А каханка ў адказ: «Не дарую!»
Прарасійскія гопнікі ў Гомелі
Прэзыдэнта надзвычай багомілі,
Лукамол, кадэбэ...
Ды пазналі сябе
Ў сьцёбных вершах – і аж зьнерухомелі.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
