Мне болей не баліць. Я – краска, вырваная з коранем,
Я – птушка Фенікс, што ўваскрэсла з полымя,
І, хоць згарэць наканавана скора мне,
Быць парасткам сляпым і кволым
Я не баюся. Бо душа мая саспела,
Між лісця вершы вешаю на клёнах,
Ноч стала днём ды раем стала пекла,
Я ажываю на тваіх далонях.
16 снежня 2008
|
|
