Zima. Na dvare miaciełica vieje,
Chałodnyja pieśni zavodzić vichor,
Zorki nia śvieciać i sonca nia hreje,
Až vyleźci strašna i hlanuć na dvor.
Sńjeh usio sypie bolej i bolej,
Stralaje ŭ ścieny ściudziony maroz,
I viecier šalony vyje ŭ połi,
Ŭsie hurbami śniehu jon chatki zanios.
Pad boram zialonym vioska stajała,
A biednaja nadta, ach, nadta była,
Miaciełica strechi jaje pazryvała
I dzika pa ścienach dziuravych huła.
U chatcy staroj u hetu zavieju
Łučynačka śviecić śviatlej to ciamniej,
Tam dzietki małyja z matkaj svajeju
Ljuć horkija ślozy ź biadačych vačej.
Pamierźłi z marozu dzietki u chatcy,
A šeściera, biednych, tam ich było,
Trasucca i lezuć na hrudzi k matcy,
Jak ptuški da matki svajoj pad kryło.
Oj, hetych sirotak ciažkaja dola,
Choć maci i jość, ale baćki niama,
A tut jašče hety choład-niavola,
Praklataja ściuža, maroz i zima.
Ich baćku ź japoncam bicca zabrałi,
Bo jon zapasny u cara byŭ sałdat,
Vintoŭku i šablu tam jamu dałi
I stary sałdacki pacierty chałat.
Pakinuŭ jon dzietak biednych biaz chleba
I chvoruju žonku biaz chleba svaju,
A tut i padatki jašče addać treba,
Padatki i čynš u kaznu za ziamlu.
Karoŭka ravie nia jeŭšy u siencach,
Aviečka u chacie ź jahniatkam blaje,
Niatoplena piečka, droŭ ni palenca,
A ŭ kominie žudasna viecier piaje.
Oj, biednyja dzietki, jak pa pažary,
Chto ž vas tut nakormić, droŭ nasiače?
Chto piečku padpałić, chto jeści navara?
Chto chleba vam bułku, prasnak chto śpiače?
Niamašaka baćki, chvoraja matka,
Niama kamu biednym tut vam pamahać,
Ad vietru trasiecca staraja chatka,
Ratunku dla vas niadkul nie vidać.
A tam na dvare miaciełica vieje,
Chałodnyja pieśni zavodzić vichor,
Zorki nia śvieciać i sonca nia hreje,
Až vyleźci strašna i hlanuć na dvor.
1906
|
|
