На узгоры, на даліны,
На кусты, на перавалы
Леглі сьнежныя крышталы
Ад пуціны да пуціны.
Як жывыя, зоры-сьведкі
У нябеснай у купелі;
Патанулі далі ў белі,
Засьвяціліся палеткі.
Занямелі песьні, стоны...
Ціха скрозь, як у магіле!
Толькі, выстраіўшы крыльле,
Глуха кракаюць вароны.
Воўк зь імшараў выбрыў сонных
Наваколіцу пустую
I завёў сваю старую
Думу-думаў беспрытонных.
Рэха вылецела з больлю
Па нізіне апусьцеўшай
I, да вёскі даляцеўшы,
Задрыжэла ў частаколе.
[1908–1910]
|
|
