Оглянись – и мир вседневный
Многоцветен и чудесен.
|
А. Фет
|
Прывет табе, жыцьцё на волі! Над галавой – дубоў павець, Віднеюць неба, горы, поле Празь лісьцяў сець. Лахмоцьці ценяў на палянах, Схаваўшы золата, ляжаць; Яго слаі з-пад дзір парваных Аж зіхацяць. А к ночы свой чырвоны веер У небе сонца разьвярне І разварушаны ім вецер У даль памкне. Калі жа пабляднее золак І цёмнай зробіцца вада, Зазьзяе серабром іголак Зор грамада. І роўна мілымі зрабіцца Здалеюць яркі блеск і цень, Той дзень, што мае нарадзіцца, І зьнікшы дзень.
[1909–1912]
|
|