Няхай абрынецца сьвятло,
Няхай раскрые змову ночы,
Каб беспрытульным стала зло,
Якое наш падмурак точыць.
Гранітнай цемры не відаць –
Яе схавалі ў акуляры,
Каб сьвету душ цяпла ня даць,
Схаваць за шклом халодным твары.
Блішчыць раструшчанае шкло.
Я чую звонкія удары.
То, мабыць, білася сьвятло,
Каб нішчыць цемры акуляры.
|
|
