1
Народжаныя на зямлі
Лазначаны знакам нябёсаў.
Мы тут проста гнёзды зьвілі,
Забыўшыся, хто мы былі,
Мы тут наняліся ў матросы,
У дойліды і ў кавалі –
I зьведаўшы працу зямлі,
Успомнілі прагу нябёсаў.
2
Аднойчы, прачнуўшыся ўночы,
Ты ўспомніш, што ўмееш лятаць,
I стане наіўныя вочы
Халодная бездань смактаць.
I зманлівай згадкай быцьця
Цябе працягне аж да поту, –
I ўласнае станеш дзіця
Вучыць не хадзе, а палёту.
|
|
