Pole majo, pole!
Ty mnie daram Božym;
Lublu ciabie ščyra
Absiejana zbožžam.
Lublu tvaich miežaŭ
Stužak rad zialony,
Roŭnyja barozny
Šyrokich zahonaŭ.
Lublu ciabie, pole,
Viasiołaj viasnoju,
Jak ty zarunišsia
Ŭsiakaj dabrynoju;
Jak na tabie srybna
Zaćvicie rasica,
Ptuška zaščabieča,
Sonca razharycca.
Lublu ciabie letam,
Jak krasuje niva,
Jak šumić ad vietru
Błohasna, ščaśłiva;
Jak kołas naśpieły
Pad siarpom sahniecca,
I smutnaja žniejaŭ
Pieśnia paniasiecca.
Lublu ciabie, pole,
Ŭ vosień nieskupuju,
Jak napoŭniš puniu
Ty maju pustuju;
Jak ty mnie za pracu
Adpłacišsia hojna,
Da viasny k nalećciu
Pražyvu spakojna.
Lublu tady navat
Ciabie, majo pole,
Jak nad taboj žudka
Zimka zaskahole;
Jak pačnie śniažnica
Hurby nasypaci,
Byccam majo ščaście
Navieki chavaci.
Pole majo, pole!
Daj ža ty mnie siły,
Kab ciabie lubiŭ tak
Da samaj mahiły!
[1906–1910]
|
|
