На выбух лістоты на дрэвах,
Блакіт бессаромны, гарачы
Прачнуліся ў сэрцы напевы,
Абудзіліся радасным плачам.
Дзень сьвятла, ноч абуджаных ценяў
Спакушаюць палонам свабоды.
Саграецца пяшчотай вясеньняй
Цэлы горад, чужынна-халодны.
Промні сьлепяць каменную шэрасьць,
А вясна ў іх пакровах вагністых
Ахінае надзеяй і верай.
Чалавек зноўку думкамі чысты.
|
|
