 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Вільготны змрок спаўзае на лугі,
I гасьне захаду журботная усьмешка.
Паволі ноч у полагу смугі
Зямлі і неба засьціць берагі
І туліцца ў траве зьнямелага узьмежка.
Так боязна зьнікае краявід,
Хаваецца ў імгле пад наміткай цямранай
Разложыстых дубоў шырокі шчыт
Маўлівасьцю трывожна апавіт,
I вее парнасьцю над стомленай палянай.
Прыцішыўся спалохана абшар,
I толькі птушка дзесь скаголіць на балоце.
А з поўдзеня ўстае грамада хмар,
Паблісквае клубясты іх гушчар,
Гарыць і грозіцца ў агністай пазалоце.
Такі спакой вакол, і трудна мне
Адвесьці зрок ад хмар, дзе ўспыхваюць зарніцы
Як быццам там, у нейкім цёмным дне,
Хтось збудзіцца на міг, на сьвет зірне
Прываблівым узьлётам таямніцы.
Я зачарованы маўчу, стаю
У чарах цішыні і чарамі сагрэты,
I ў тон адзін зь зямлёю я пяю,
I кожны міг сябе я пазнаю
Часьцінкай зьлітаю вялікага сусьвету.
1937 г.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
