Чытаюць вершыкі. Бяруць адбіткі пальцаў,
Каб бессаромна рагатаць у цішыні.
Пялёсткі з ружаў пачынаюць асыпацца.
Мы не адны.
Сьпяваюць дрэвы. Мне ня чутны пошчак птушак,
Я бы ў пустэльні, бы ў пустэчы, бы ўва сьне,
Валошка чэзлая сярод памерлых душаў,
І сьціплы д’ябал крочыць проста на мяне.
|
|
