Стукі, стук, стук, малаток!
Кляпі коску, мужычок,
Кляпі востранька сваю,
А я песеньку сьпяю.
Гоп, гоп, гоп!
Я табе сьпяю.
Быў даўней народ хітрэй,
Ня знаў стрэльбаў, дык аей!
Коскі шаблямі былі,
Ваяваць зь імі ішлі.
Гоп, гоп, гоп!
Ваяваць ішлі.
Касу ў шыйцы адагне,
I насадзіць, і махне;
Сьмерць таму, хто не сышоў:
Касой рэзалі ўрагоў.
Гоп, гоп, гоп!
Рэзалі ўрагоў.
I гарматаў быў ня страх,
Грамада вялікі гмах:
Адзін ляжа, сто ідзе,
А хто ж роўны грамадзе?!
Гоп, гоп, гоп!
Роўны грамадзе?!
Дык і ты касу вастры,
I так хутка – раз, два, тры!
Ідзі зь ёю на вайну,
А я йначай пець пачну.
Гоп, гоп, гоп!
Пець інакш пачну.
На вайну з травой ідзі,
Касі гладзенька, глядзі!
Перуны, грымоты б’юць, –
Ты касі, адважным будзь,
Гоп, гоп, гоп!
Ты адважным будзь.
Пяюць птушкі пад вакном,
Лепшай долі даўно жджом...
Ну, досьць коску ўжо кляпаць,
Час з калодкі уставаць.
Гоп, гоп, гоп!
Час ужо ўставаць!
[1907]
|
|
