Pieršy śnieh na dałoniach nieba pamiraŭ, jak kranaŭsia
pavietra,
Śviatyja šmatki majoj movy kanali ŭ pačvar na vusnach,
Nikomu nie zdahadacca, što našy dušeŭnyja nietry
Źlilisia ŭ adzin praklon... Biažycie pa biełych trupach.
Samleła ziamnoje vakno ad pozirkaŭ, pachaŭ i dotykaŭ,
Narodžanyja ŭviersie hibiejuć u snoŭ pad nahami,
Na škle tolki ludzi bačać vyjavy biazhłuzdaj erotyki,
A my adčuvajem – tkuć słovy svajo pavucińnie miž nami.
|
|
