U pryhožaj krainie, stvoranaj z pyłu i brudu,
Dzie, jak kažuć padańni, sychodzicca klinam naš śviet,
Nie byvaje nikoli ni śviataŭ, ni kazačnych cudaŭ,
Tolki dziva – tam kožny žabrak i tam kožny paet.
Vieršy palać, jak vosieńniu liście, popieł robić imhnieńnie,
A ź imhnieńniaŭ raźjušany viecier składaje hady,
Praz stahodździ błukajuć paetaŭ ledź bačnyja cieni,
Słovy liściem barvovym na ziamli pakidajuć ślady.
|
|
