Pryskam pyłaje i žaram,
Žaram dryžyć, zichacić,
Jak by śviet viečnym pažaram
Choča abniać i spałić.
Zvuhłiła vysi-zahony,
Zvuhłiła doły-łahi,
Zavałakła les zialony
Ŭ čornyja dymu kruhi.
Ściežki zasłała ahnicaj –
Biełym piakučym piaskom,
Vyssała rečki-krynicy,
Ŭ dno ich zirnuła ahniom.
Savanam bledna-zamhlonym
Śvietu dušu spaviła,
Potam kryvava-čyrvonym
Vočy ziamłi załiła.
Kryk-žalba vyrviecca z hubaŭ
K soncu z płakučych hrudziej, –
Sonca zijaje zahubaj,
Sonca śmiajecca, jak źmiej.
1911
|
|
