РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Анатоль Сыс
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Апакаліпсіс
Плывуць
                    вужы
                                на санцапёкі,
лятуць буслы на астравы,
жыцьцё – хай зорка то ці вока –
заўсёды з прожылкам крыві
Іюды, птушкі, чалавека
зямной, таму сьвятой крыві,
зласлоўем мёртвых воч крані,
і кроў праступіць праз павекі.
 
Плывуць вужы да глюг чырвоных,
ляцяць буслы да хітрых ліс,
і нат за мной зь зялёнай кроны
цікуе чалавек ці рысь.
 
А я? –
напэўна, паляўнічы,
на бельмах – прожылкі крыві,
мае хтось дні сурочыць-зьнічыць,
і я лічу чыесьці дні.

I нават калі я заплачу,
адчай, бы сэрца, загрызу –
ня чыстую сьлязу, –
убачу
з крывавым прожылкам сьлязу.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.