У зялёным садочку Пад ігрушай ў цянёчку Сядзіць хлопец зь дзяўчынкай I мілуецца зь ёю, Зь ненаглядкай сваёю, Та гарыць, як лучынка. І цалуе ж ён любай Сваёй вочкі і губы. Песьціць, як не задуша. Дружок з дружкай варкуе, Салавей ім ўтуруе, Шуміць над імі йгруша. Вось прыціхлі, прымлелі, Дрож прабегла па целе, Усхваляваліся грудзі. I забыўся ён зь ёю, Зь ненаглядкай сваёю, Што ёсьць сьвет, што ёсьць людзі.
1907
|
|