Берасьцянымі трубамі ў небе гудуць журавы, берасьцянымі крыламі атуляюць дзьве зорачкі дзённыя, мая любая, гэна ж мы, паглядзі, гэна ж мы, а нябёсы блакітныя, быццам азёры прадонныя! О, як гожа і вечна вядуць карагод журавы, і паганскія гукі складаюцца ў песьні астральныя. На тым беразе неба прачнуліся зорныя львы – гэна ж ты, мая любая, песьні запела купальныя.
|
|