 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
А на бруку сьвятлеюцца не аскалёпкі скрыжаляў –
Каляровыя зьмятыя стужкі, парваныя маскі.
Адгуляў карнавал.
Гараджане ўсю ноч сьвяткавалі
Перамогу над шэрым натоўпам, хвастатым і ласым.
Зараз цэлымі будуць каўбасы,
сыры і вяндліна.
Ноччу пернік цукровы зубамі ніхто не накмеціць.
Пацучыны кароль пазірае з падстрэшша бясьсіла
На спустошаны горад
і мора, што сталася сьмерцю.
Як благаў ён, спрабуючы іх затрымаць, патлумачыць,
Што людская мэлёдыя –
толькі атрута, ня болей.
За музыкам пайшлі,
папаўзьлі, каб наяве пабачыць
Пацучынае шчасьце,
краіну бяз страху і болю.
Пра каўбасныя дрэвы
жалейка сьпявала ім ката.
І старыя з аблезлаю поўсьцю, і пацучаняты
Беглі ў хвалі з надзеяй,
што рушаць да волі багатай.
І над горадам цень небыцьця
распрасьцёрся хвастаты.
Пацучыны кароль пазірае бясьсіла на горад.
Ды нянавісьць такая –
ці можа застацца бясьсілай?
Бо музыка вяртаецца,
злосны, бясхібны і горды,
І рыхтуецца мора
людскою зрабіцца магілай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
