 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Казалі яму: ты сталеў у траве прыдарожнай.
Ты пішаш пра боль,
і цябе зразумее ня кожны.
Ты пэрліны ў вершы зьбіраеш,
а як жа каменьні,
Зь якіх аднагодкі
складаюць сусьвет летуценьняў?
Казалі яму – ты для нашых шыхтоў перашкода.
Ты нейкі чужы, ты зь мінулага, супраць народа.
А ён аніяк у шыхты не адолеў раўняцца.
І стане – а крылаў ня скінеш,
дарэмная праца.
Ён сьціхне, стаіцца – з душы Беларусь загукае,
І прывідны лірнік у славу гэрояў зайграе.
Ён быў не гэрой. Не хацеў забіваць анікога.
Ён нават ня ведаў дакладнай дарогі да Бога.
Казалі ж яму: не пішы...
Застанесься на волі...
Пісаў. І памёр.
І яго не згадаюць ніколі.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
