РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Купала
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Тутэйшы
На чужы розум я ня ўмею браць,
Па-свойму я мяркую аб усім;
Трапляю дровы сеч, касіць, араць
І сеяць – штось сабе, а штось другім.
 
Я не чыноўнік і ня граф, ня князь,
Таксама – я ня турак і ня грэк,
I нават не паляк і не маскаль,
А проста я тутэйшы чалавек!
 
*

Ў сьвятую веру моц, здароў ці квол,
Набожна ў цэркаў і ў касьцёл хаджу,
Хаця ў царкве крычаць: ня йдзі ў касьцёл,
А у касьцёле – не хадзі ў царкву.
 
Калі ж каго бы стрэліла спытаць:
Якой ты веры? ужо ж бы так адсек:
Тутэйшай веры я, каб не салгаць,
Бо я і сам тутэйшы чалавек!
 
*

Мяне Бог не пакрыўдзіў языком
(У жонкі ж меле ён, як калаўрот),
Мне з прадзедаў застаўся ён з жыцьцём,
Зь ім ведае мяне чужы народ.
 
А вось якой я мовай гавару,
Хоць пры, каб сьцяміць, к знахару па лек...
Ну што? скажу: тутэйшая яна,
Як я і сам тутэйшы чалавек!
 
*

Ад прадзедаў і Бацькаўшчыну ўзяў –
Вялікая, багатая яна! –
Граніц ніхто йшчэ вокам не абняў,
Як Бог адзін – яна ў мяне адна.
 
А як завуць край гэты родны мой –
Забыўся ўжо праз свой прыгон і зьдзек;
Мабыць, забраны, ці тутэйшы ён,
Я ж сын яго – тутэйшы чалавек!
 
*

Вось так ня то жыву і не жыву,
Сваім, што бачу, ня веру вачам,
Што чую – не бяру у галаву,
I што я знаю – ўжо ня знаю сам.
 
Спаўняючы, што трэба, а што не,
Сяк-так мой цягнецца на сьвеце век,
А як памру, то буду спаць, як пан,
I сьніць, што я тутэйшы чалавек!
 
1913
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2021. Беларусь, Менск.