РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Рыгор Барадулін
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Труба
Казалі маці
                        галавы ня вешаць, –
Суседкі спачувалі як маглі.
Прыкурвалі салдаты з галавешак,
Што сёньня ноччу
                                        сьценамі былі.
 
Было нязвыклым слова
                                                    «кватаранты»,
Сусед чамусьці стаў
                                            «гаспадаром».
Я не стыкаўся ў хаце гэтым ранкам,
Я бегаў з квартай,
                                        бразгатаў вядром.
 
– Расьці вялікі!..
– За ваду, брат, дзякуй!..
Адзін салдат з блакітнымі вачмі,
Нібыта ў таты...
                                    Дужа добры дзядзька
Мне працягнуў трубу:
                                                  – Сынок, вазьмі!
 
Ты перамог – трымай, гэрой, трафеі,
Трубі гучней,
А Гітлеру – труба.
Я ў шчасьці бег гародам утравелым,
Ад радасьці
                          і сон і сум прапаў.
 
Павышчарбіў ушчэнт я нож апошні,
Пакуль садраў глюгатага арла...
Я крокам страявым хадзіў па пожні –
На зайздрасьць сябрукам труба раўла.
 
Плылі ў вачох кругі –
                                              стараўся шчыра,
Аж водгульле ішло за паплавы.
I адгукаўся жураўліны вырай,
I на двары суседскім Лыска выў.
 
Ды неўпрыкмет па вуліцах ушацкіх
Прайшоў мароз –
                                      пакінуў стылы сьлед.
I за трубу вялікую вушанку
У сівер злы прапанаваў сусед.
 
Вайсковая вушанка
                                          з футры мяккай.
Здавалася,
                      пагладзь яе рукой –
Яна, як кот, пачне мурчэць і мяўкаць.
Мароз круціў за вушы раніцой.
 
Сьцьвярджаў я маці:
                                              – Шапка малавата,
Я прахаджу і ў летняй,
                                                  не бяда!
Халодная вушанка, мала ваты...
Ды ўсё ж трубу
                                  прыйшлося мне аддаць.
 
Сусед трубою Лыску клікаў потым,
Калі зьбіраўся паляваць куды.
Трубу зачуўшы,
                                  плакаў доўга ўпотай...
 
...Даўно знасіў вушанку,
Ды заўжды
Трывогай успаміны сэрца сьціснуць,
Калі салдацкі горн раўняе строй.
 
Трывожны год зьвінеў
                                                  майму дзяцінству
Нямецкаю
                      трафейнаю
                                                трубой.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.