Паклiкаў мяне вецер, а я
Якраз табе ўсьлед паглядаў.
А ты была зусiм не мая,
I вецер мяне клiкаў назад.
Памацаў вецер мне галаву,
Сказаў, што не пустая яна,
Я ведаў, што ня веру яму,
Ды цяжка было гэта прызнаць.
Памацаў вецер мне галаву,
Сказаў, што пасiвела яна,
А я ў той бок цiхенька зiрнуў,
Дзе ты стаяла моўчкi адна.
|
|
