І прыйдзе новых пакаленьняў На наша мейсца грамада Судзіці суд, ці мы сумленна Жыцьцё прайшлі, ці чарада Зьняваг мінулых нас ня зьела, Пакінуўшы свой дым і чад, І мы па-даўняму нясьмела Жылі ня ў лад і неўпапад? Ці аб свой гонар дбайна дбалі, І дабравольна, без прынук, Самі сабой не гандлявалі, Ня несьлі ў петлі дум і рук? І ці пакінуці на памяць Мы песень гэтакіх змаглі, Зь якіх бы можна было ўцяміць, Што мы свабоднымі былі?.. А ўжо свой выдасьць непадкупны Аб нас гісторыя прысуд, Калі аглядам гляне рупным І разьбярэ, ў чым справа тут. У сьведкі запісы пакліча, Паданьні клікне ў час такі І ўсё паліча, пераліча... А суд гісторыі цяжкі!.. І засумуецца патомак, Калі дазнаецца аб нас, Што нейкі з нас хоць быў ня зломак, А плечы гнуў у крук ня раз; Ня йшоў з адкрытымі вачыма У сьвет і сьцежкі не прастаў, А ўсёй магчымасьці магчымай Таптаў сьляды, сябе таптаў.
1926
|
|