Не сумуй, не сумуй Беларусь.
Па-над крыўдай сваёй узніміся.
Імя слоўнае ўспомі Кастусь
І адданыя
Вочы Марысі
Белавежжа паслухай лясы.
У іх пошуме ратнае былі.
Гэта вояў тваіх галасы.
Іх забілі,
Але не забылі.
Брукаванкаю Вільні іду,
Там,
Дзе нашыя сны не збыліся
І аб вечным гаворку вяду
З Кастусём і Марысяй,
З Кастусём і Марысяй...
|
|
