Калыхала маці сына
У калысцы у ліповай
I пяяла яму песьню
Вось як тутка, слова ў слова:
– Люлі, люлі, мой маленькі!
Сьпі і сьні вясёлкі-гулі,
Як жа вырасьцеш вялікім, –
Не забудзься ты матулі.
Люлі, люлі, мой маленькі!
Сьпі, злажыўшы ўкрыж далонкі,
Як жа вырасьцеш вялікім, –
Не забудзься ты старонкі.
Люлі, люлі, мой маленькі!
Сьпі, як кветка напрадвесьні,
Як жа вырасьцеш вялікім, –
Не забудзься гэтай песьні.
Люлі, люлі, мой маленькі,
Набірайся моцы, сілы,
Як жа вырасьцеш вялікім, –
Не забудзь маей магілы.
Люлі, люлі, мой маленькі!..
∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙
Сын павырас, на лес гледзя,
А ці помніць песьню маткі, –
Запытайся у суседзяў.
1919
|
|
