Чыстые сьлёзы з вачэй пакаціліся нізкай парванай, Але, упаўшы у пыл, брудам зрабіліся там.
|
Хіліцца к вечару дзень, і даўжэйшымі робяцца цені; З болем пад захад жыцьця ўспомніш пра гэтае ты.
|
Зь нізкага берагу дно акіяна вачам недаступна, – Глуха укрыла яго сіняя цемень вады. Але ўзьбярыся ў гару на вяршыну прыбрэжнай страмніны, – Кожны каменьчык на дне, пэўна, пабачыш ты стуль.
1910
|
|