Я сёньня сумую і плачу,
І сьлёзы мае – сьлёзы сына,
Што, можа, ужо і ня ўбачу
Цябе, дарагая краіна.
А хочацца мне, як ніколі,
З тваімі прасторамі зьліцца,
Абняць і лясы твае й поле,
З гаючых крыніцаў напіцца.
І Бога прашу я, каб хмары
Сплылі з тваяго небасхілу,
Каб зьдзейсьніў Ён нашыя мары,
Даў волю, даў долю і сілу.
4.III.1945 г.
|
|
