Мая адзіная радня,
У цішы, гамане,
Дачушка, ты расьцеш штодня
Трывогай ува мне.
А роспач за душу скрабе:
Каб добра ўсё было,
Каб не зірнула на цябе
Халодным вокам зло;
Ні крык, ні крылы насланьня
Каб не ўраклі і ў сьне.
Дачушка, ты расьцеш штодня
Трывогай ува мне.
Будзь варта сонца, вышыні,
I даражы вясной,
I роднай глебе карані
Ты давярай адной.
Хай ліха й цень твой абміне,
Жыцьцём шумі ў жыцьці.
Маю трывогу і мяне,
Дачка, перарасьці!
|
|
