Адны на лавачках ля муроў I днююць, і вечаруюць. А думкі днеюць там, ля двароў, Сякуць ахрап'е, з поля кароў Чакаюць, На лехах шчыруюць. А думкі ў госьці ідуць да радні: Кумы частуюць, Клапоцяцца свацьці. Балюча ўспамінам – Які ні крані. Старыя яблыні, Іх карані Не прыжываюцца на асфальце.
|
|