Запрашаю цябе ў зіму,
Дзе ад сьнегу душна ялінам,
Нагадаюць няхай яны нам,
Мы шукалі сябе чаму.
Запрашаю цябе ў вясну,
Дзе ад квецені сьнежнай бела,
Дзе сьцяжынка зьбегчы пасьпела
У нядаўнюю даўніну.
Запрашаю цябе адну
У хаціну маёй самоты.
Для цябе маладосьць гукну,
Узаб'ю ў галавах сумёты.
Ад цябе журбы не ўтаю,
Той, што верыць дагэтуль маю.
Запрашаю ў восень сваю,
У зіму сваю
Не запрашаю!
|
|
