Думаеш, часта сустрэнешся там
З тым, каго табе тут не хапае.
Гэта зямная надзея сьляпая
Перадаецца апошнім гадам.
Там ад душы пагаворыць душа
З душамі тымі,
Бо тут як нямая.
Гэта спадзеўка адчай сунімае.
Ходзіць сухімі імхамі імша.
Ды забываешся, вязень пакут,
Вораг,
Магчыма, ўжо болей ня люты
Там напаткае цябе,
I таму ты
Просіш, каб лёс затрымаў цябе
Тут.
|
|
