|
Маналёг зямлі на схіле двухтысячагодзьдзя
|
Я нямая, стэрылізаваная,
Я забітая хімікатамі,
Я асушаная, паралізаваная,
Са зьнявечанымі саванамі,
З сухарэчышчамі сукаватымі.
Я раблюся такой стэрыльнаю –
Ні лічынкі, ні чарвяка.
Нада мной цішыня магільная –
Ані жаўранка, ні крука,
На якім мог адчай павешацца.
Чорны крук
У блакіта ў сьцяне
Быў ды выпаў.
I вусьцішна мне –
Ні калгасьніца,
Ні памешчыца.
|
|
