На ты лепей з Богам і з маці.
Чужое, халоднае Вы,
Як тыя пустыя палаці,
Дзе ні перыны, ні травы.
На ты са шпакамі шпакоўня,
На ты з каранямі віры,
На ты з паднявольным катоўня,
На ты з морам вецер сыры.
Калі ў цішыні дамавіны
Ашчэраць да дзяснаў раты,
З жывіцай яшчэ габлявіны
Зь нябожчыкам будуць на ты.
Жывы ў здрадным плоцевым грыме
Сьпяшаецца, вязень вярсты,
А змоўкне –
I дол яго прыме,
Бо з прахам няўмольнасьць на ты.
|
|
