РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Тодар Кляшторны
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
На ледзяной гітары
Зь вішнёвых хмар на ледзяной гітары
Заплакала зара па сонечнай вясьне,
I быццам зь вёснамі разьвеяныя мары
На успамін застылі на вакне.
 
Куды пайшло, куды ўсё паляцела,
Чаму загінула, ня кінуўшы сьлядоў,
Чаму застыла ўсё – заледзянела
Ў туманнай шэрані засьнежаных палёў?
 
Так і ў жыцьці – разьвеяныя вёсны
Тумана крыюцца ў завеях залатых,
I замярзаюць сонечныя вёслы
На паўпуці ў каралях ледзяных...
 
Ты гаварыла,
Ты мне гаварыла:
– Наш просты шлях ня зьвяжуць туманы –
Што ты душу і сэрца падарыла
У шыпучы кубак сонечнай вясны.
 
Чаму ж так неба вычарніла хмары,
Чаму згарэла сонечная сінь,
Чаму, любімая, на ледзяной гітары
Ты адпяваеш сонечныя дні?
 
Чаму замёрзьлі сонечныя вёслы
На паўпуці ў каралях ледзяных,
Чаму ружовыя разьветрыліся вёсны
I нашы сьцежкі вяжуць туманы?..
 
Зь вішнёвых хмар на ледзяной гітары
Заплакала зара па сонечнай вясьне,
I быццам зь вёснамі разьвеяныя мары
На успамін застылі на вакне.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.