Цесна мне тут, горка мне: Просіць сэрца волі. Плачуць думкі па вясьне, Хочуць лепшай долі. Гэй ты, лес, хваёвы бор, Бор густы, высокі! Неба сіняга прастор, Стэп яго шырокі! Я да вас хачу, каб збыць Ўсе мае нягоды I свой голас разам зьліць Зь песьнямі прыроды. Люб мне поўдзень, цішыня Раніцы прахладнай, Крык у небе каршуна, Ў высі неагляднай, Луг шырокі над ракой, Долы і паляны. Рвуся к вам я ўсёй душой, Родныя курганы!.. Гэй ты, лес, зялёны бор, Бор густы, высокі! Неба сіняга прастор, Стэп яго шырокі!
|
|