Мы ходзім, спатыкаемся,
Бадзяемся, як п’яныя,
Мы з голадам зрадніліся,
Худыя, абарваныя.
Асьмеяны, аблаяны,
Гразёю мы замазаны.
Багатымі мы скрыўджаны,
Няволяю мы зьвязаны.
Ў балоты мы адціснуты,
Загнаны мы у шчыліны,
I вочы нам завязаны,
I вушы нам зачынены.
Адно мы добра ведаем:
Хоць вечна мы блукаемся,
А ўсё ж такі, хоць некалі,
А праўды дапытаемся.
|
|
