 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Расьсеяла сонца, як сейбіт зярняты,
Бліскучыя іскры сьвятла.
А сэрца ж так хоча цяпла,
Утулку і ласкі загубленай хаты.
Імкнецца душа мая ў марах крылатых
Туды, дзе сінеча лягла;
Дзе неба, бы тая хрустальная чаша,
Спадае на бераг зямлі;
Дзе ў сонцы лес песьціць камлі;
Дзе гоману поўна кузурак і пташак;
Дзе грэецца поле і рослая паша
І гай выступае ўдалі.
Хачу я прастору і яснасьці чыстай,
Я прагну самотных хвілін
Сярод сасьнякоў, лугавін,
Дзе песьні гайдаюцца ў хвалі празрыстай,
Дзе ўсё так спакойна і так урачыста,
А ты разважаеш адзін
І роўным дыханьнем п’еш слодыч спакою,
Адкінуўшы болі турбот,
І марам даеш ты палёт...
Я ў сэрцы вітаю дубы над ракою,
І ціхія вёскі, і мілую хвою,
Вітаю цябе, мой народ!
1946
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
