Песьні слухаю, і піва п’ю,
І жыцьцё вар’яцкае люблю,
Быццам любіць чорны пісталет
Малады наіўны інсургент,
Што загіне раніцай – і сьнег
Замяце яго, нібыта грэх
Замяце, і прыйдзе воўк стары,
І ня вернуцца назад сябры...
І мне хопіць піва, каб сьлязой
Асьвяціцца ў вечнасьці начной,
І сябе хоць крыху зразумець,
І ў сябе, нібы ў агонь, глядзець,
Слухаць песьні і ўцякаць зь зімы,
Быццам інсургент – з турмы...
|
|
